Έρχονται οι τσέτηδες κοστουμαρισμένοι!

Η διαρροή σεναρίων περί ενδιαφερόμενης για επένδυση στην ΑΕΚ εταιρείας τουρκικών συμφερόντων δεν προσέφερε μέχρι τώρα τίποτα άλλο παρά μια καθαρή ματιά στον ψυχισμό του μέσου ΑΕΚτζή. Κατά συνέπεια στο μέσο οπαδό, το μέσο νεοέλληνα.
Σύσσωμος σχεδόν ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων τινάχτηκε με ιερή αγανάκτηση μπροστά στο ενδεχόμενο αυτό. Σα να σηκώθηκε αυτοπροσώπως ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής και να ξιφούλκησε κατά του φέροντος το ιερό λάβαρο της ΑΕΚ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του Ξεμαρμαρωμένου. Τα πράγματα όμως είναι απλά.
Πιθανότατα μια κολοσσιαία επενδυτική εταιρεία σαν την περιγραφόμενη ελάχιστα ενδιαφέρεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιθανότατα η εφεύρεση ενός τέτοιου υποψήφιου επενδυτή είναι πολύτιμη, όπως ήδη αποδείχτηκε στα φόρουμς, για την επόμενη μέρα του "ναυαγίου" της.
"Κάλλιο οι 'αμέτοχοι' παρά οι τουρκαλάδες"
"Κάλλιο η τέταρτη εθνική παρά η Süper Lig"

Αυτά όσον αφορά στην ευπιστία και την ελαφρότητα του μέσου οπαδού. Όσον αφορά στα πταίσματα δηλαδή.
Γιατί πίσω από τα πταίσματα καραδοκεί η πνευματική σκοτοδίνη του σύγχρονου νεοέλληνα. Αγκαλιά με την άγνοια και την απαιδευσιά. Ότι κι αν πάθει, όσα κι αν κάνουν στην καμπούρα του, αυτός λικνίζεται μακάριος σε ανιστόρητα κλισέ και σαπουνόφουσκες περασμένων μεγαλείων.
Που να του γίνει κατανοητό πως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα;
Που να ξεκολλήσει απ' το ζελέ των επιλεκτικών και χαλκευμένων στιγμιοτύπων που συγκολλούνται στην αντίληψή του ως ιστορία του τόπου;
Που να κατανοήσει πως η συνάφεια Βυζαντίου και Ελλάδας είναι ένα κλάσμα αυτών που νομίζει;
Που να συλλάβει το επίπεδο της παρακμής του Βυζαντίου που οδήγησε στην πτώση του στους Οθωμανούς;
Που να χωρέσουν στη γκλάβα του οι αιτίες και οι υπεύθυνοι της καλλιέργειας "προαιώνιων εχθρών του έθνους";
Που να αναγνωρίσει τους ηθικούς αυτουργούς του ξεριζωμού των ελλήνων της Μικρασίας και της Πόλης;
Που να φανταστεί τις συνθήκες που αντιμετώπισε η προσφυγιά εγκαθιστάμενη στον ελλαδικό χώρο;
Που να μάθει πως η εχθρότητα με την οποία υποδέχτηκαν οι γηγενείς έλληνες τους πρόσφυγες ήταν πολλαπλάσια αυτής που αντιμετώπιζαν από τους τούρκους στην Ιωνία;
Που να καταλάβει πως ένας πτωχευμένος πνευματικά λαός χρειάζεται να απαγκιστρωθεί από τα ψευδοϊστορικά του βαρίδια αντί να παραχαράσσει παραδόσεις;

"Η ΑΕΚ είναι ιδέα" λένε πολλοί. Συνήθως αυτοί που το λένε δεν έχουν ιδέα τι ιδέα είναι η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αντιπροσωπεύει τον σπόρο που κουβάλησαν οι πρόσφυγες από τα χώματα της Ιωνίας, της Αιολίδας, της Πόλης. Το σπόρο της αναγέννησης και της προόδου, της ικανότητας του ανθρώπου να ξεπερνά ακόμα και τα ψηλότερα εμπόδια προκειμένου να πάει μπροστά. Καμία σχέση δεν έχει με εθνικιστικές αναθυμιάσεις και μισανθρωπικά στερεότυπα. Καμία σχέση δεν έχει με την υποκρισία όσων φοβούνται να πέσουν στα χέρια των τούρκων αλλά όχι των αράβων, των κινέζων, των αμερικάνων ή των τατζίκων.
Ωστόσο μιλάμε για ΠΑΕ και ποδόσφαιρο. Και είναι γνωστό πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.

Handegg!

Θέλω να χάνει ο Ολυμπιακός!

Το σαβουάρ φερ του φιλαθλητισμού πρεσβεύει την υποστήριξη κάθε ελληνικής ομάδας όταν αυτή αγωνίζεται απέναντι σε αλλοεθνή αντίπαλο. Όταν, λέει, ο αντίπαλος περνά τα σύνορα αμέσως καθίσταται εκπρόσωπος της χώρας, τουτέστιν οφείλεις μέσα στα πλαίσια της εθνικώς νοούμενης αλληλεγγύης να επιθυμήσεις τη νίκη του, έστω κι αν εντός της επικράτειας επιθυμείς το παλούκωμα των ποδοσφαιριστών/ μπασκετμπολιστών/πινγκπονγκιστών του στην πλατεία Συντάγματος/Αριστοτέλους/Σαράφη. Πολλοί φίλαθλοι, έμπνεοι των εθνικών ιδανικών, συμμερίζονται την άποψη και αντιστρέφουν τους πόλους των συναισθημάτων τους. Εγώ πάλι όχι. Είτε μάλιστα ο εγχώριος "εχθρός" επανδρώνεται με 11 Τανζανούς, Ινδούς, Πολωνούς και Μπουρκιναφασιανούς, είτε από 11 τσολιάδες απ' την Ανδραβίδα. Είμαι κακός άνθρωπος, χαίρομαι με τη στενοχώρια των αλλόθρησκων ανεξάρτητα της εθνικής τους σύνθεσης. Ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, θρησκευτικά καθόλου. Μέχρι εδώ όμως οι κακίες.
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε -προς μεγάλη μου ικανοποίηση- να χάνει με 2-0 πολύ νωρίς χτες. Μετά όμως -προς μεγάλη μου απογοήτευση- συνήλθε αμέσως και απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Έδειξε τσαγανό και τακτική ωριμότητα σπάνια για "ελληνική" ομάδα. Σχεδόν εν τέλει αδικήθηκε από το τελικό 2-1.
Συμπέρασμα: Μπορεί να είμαι κακός αλλά δεν είμαι τυφλός.

Ευτυχώς που δεν μας πολιορκούν τίποτα εβγενόπουλα

Μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία που ζώνει την ομάδα μας υπάρχει κι ένα θετικό στοιχείο. Καλά, όταν λέω θετικό μην πάει ο νους σας σε κάτι άξιο λόγου. Ας πούμε πως το λέω μέσα στο πλαίσιο της απελπισίας του μαθητή που συλλαμβάνεται να μιλά την ώρα του μαθήματος και δεν βρίσκει κάτι άλλο να πει παρά ένα: "Μα κύριε, μιλούσε κι ο Γιαννάκης".
Σκεφτείτε λοιπόν, μέσα σ'όλα όσα συμβαίνουν, να είχαμε κι ένα εβγενόπουλο να παριστάνει τον ιππότη Μπικικίνη καβάλα σ'άσπρο άλογο. Έχουμε βέβαια έναν αντίστοιχο, τον ιππότη Ψιψίνη, αυτός όμως τουλάχιστον δηλώνει απρόθυμος να διασώσει την πριγκηπέσσα μας, έστω κι αν οι οπαδοί του τον ονειρεύονται να σκαρφαλώνει στην Αγιασοφιά τραβώντας τους ξανθόμαυρους βοστρύχους. Ο ιππότης Μπικικίνης όμως, ο εραστής της Τριφυλλένιας, μοιράζει καθημερινώς μπιλιέτα με σαλιαρές καντάδες, εκτοξεύει φέϊγ-βολάν-ραβασάκια και κονταροχτυπιέται με το νόμιμο σύζυγο της Τριφυλλένιας. Δηλώνει πως ο τελευταίος παραμελεί την αγαπημένη του αλλά αυτός, ο ιππότης Μπικικίνης δηλαδή, θα τη σώσει και θα την κάνει βασίλισσα. Αρκεί ο νόμιμος σύζυγος να αποδεχτεί τους όρους του. Κι όταν ο νόμιμος σύζυγος τους αποδέχεται, ο ιππότης Μπικικίνης βάζει νέους ή κάνει τον βαρήκοο. Είναι δύσκολο φαίνεται να αντιληφθεί πως άλλο ο "ιππότης της ελεεινής μορφής" κι άλλο ο ελεεινός σκέτο. Το σπορ πάντως του μεγαλομετοχίζειν άνευ φράγκου είναι δημοφιλέστατο μεταξύ των ελλήνων παραγόντων.

Βαρυθήμαντεθ δηλώθειθ Χιμένεθ

Σήμερα το πρωί, αμέσως μετά την κατανάλωση ομελέτας με μπέϊκον, κρεμμύδι και ισπανικό πιπέρι, ο προπονητής της ομάδας Μανουέλ Τριάρεθ Τεθθάρεθ Εκθάρεθ Πουν'Οιπεντάρεθ δήλωσε σιβυλικά:

Ορίθτε; Έκθι χρόνια χωρίθ πεντάρα; Δείκθτε λίγη υπομονή και μην κθεχνάτε πωθ δεν διάλεκθα εγώ τουθ παίχτεθ.

Μεθεόρτια διαδοχικών ρεκόρ

Για να δούμε..
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε την ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο της προκοπής;
Ποδόσφαιρο της προκοπής, έτσι; Όχι νά 'χει ένα καλό αποτέλεσμα. Θα πει, να βλέπεις αλλαγές της μπάλας γρήγορες και ουσιώδεις. Ανάπτυξη με ταχύτητα κι όχι μόνο σε δυο-τρεις αντεπιθέσεις σε όλο τον αγώνα.
Αλτσχάϊμερ έπαθα γαμώτο;
Προσέξτε, ας ξεχάσουμε τις τριάρες, τεσσάρες και εξάρες που τείνουν να καθιερωθούν (αλήθεια, Μανόλο, καμιά πεντάρα δεν έχει το πρόγραμμα;).
Ας σκεφτούμε ψύχραιμα και φιλαθλητικά.
Θυμάμαι τους αγώνες στο Τσάμπιονς Λιγκ επί Φερέρ. Θυμάμαι τον Φερέρ να χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον Χετεμάϊ, τον Παπασταθόπουλο και τον Τόζερ στο 1-1 με την Άντερλεχτ και την ομάδα να παίζει θαυμάσια. Πολύ καλή απόδοση είχε και στο 2-2 στο Βέλγιο αλλά ακόμα και στην ήττα με 3-1 από τη Λιλ. Δε μιλώ για τις νίκες εντός έδρας επί Λιλ και Μίλαν, είχαν και μια δόση τύχης, παρ'όλα αυτά η απόδοση ήταν πολύ καλή.
Πότε είδαμε έκτοτε καλό ποδόσφαιρο;
Δεν είδαμε. Τουλάχιστον όχι σε διάρκεια άνω του ενός αγώνα ανά δέκα.
Αυτό το χάλι που βλέπουμε τώρα, πάντως, δεν ξέρω αν το έχουμε ξαναδεί.
Deja vu είναι τώρα τούτο; Νομίζω πως τό'χω σκεφτεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Μπα, τέτοιο χάλι όχι. Πρώτη φορά σκέφτομαι πως η κατάληψη όποιας "ευρωπαϊκής" θέσης θα είναι μεγάλη επιτυχία.
Μου θυμίζει περίπου το σύστημα που παίζουμε με τους υπόλοιπους σαραντάρηδες στο 5Χ5, κάθε Πέμπτη που ξεμουδιάζουμε. Όποιος νά'ναι, όπου νά'ναι.
Α, παρεμπιπτόντως, ούτε εμείς έχουμε προπονητή.

Η σωτηρία της ΑΕΚ! (πρόσχωμεν)

Η ομάδα προσπάθησε και χτες να σπάσει κάποιο από τα εναπομείναντα αρνητικά ρεκόρ αλλά δεν τα κατάφερε. Γενικώς, όσο περνά ο καιρός το πράγμα δυσκολεύει, έχουν ήδη σπάσει αρκετά ρεκόρ αλλά ο όσιος Φαρδίας δεν έριξε στον όμιλό μας καμιά ομάδα που να μας φέρει το νέο ρεκόρ καρπαζοείσπραξης. Οι βέλγοι είναι πράοι άνθρωποι, με τέσσερα είναι ικανοποιημένοι. Βέβαια έχουμε και τους ρώσους που μπορεί μεν να είναι φίλοι και ομόθρησκοι αλλά ταυτόχρονα είναι και φιλόδοξοι. Η οσία Τσαρουχία να ευλογεί τα σουτ τους.
Μιλώντας περί εκκλησιαστικών, μετά τη χτεσινή τεσσάρα και την κατανάλωση ικανής ποσότητας κρεμμυδιών, είχα ύπνο άστατο. Ξαφνικά, περί τις τέσσερις παρά ένα το πρωί, εμφανίστηκε στον ύπνο μου χρυσός δικέφαλος αϊτός με κορόνα μπάρμπι πρίνσες.
"Μη στενοχωριέσαι" μου είπε το ένα κεφάλι κοιτώντας με λοξά.
"Μην απογοητεύεσαι, μη θλίβεσαι" προσέθεσε το άλλο, το πιο ομιλιτικό, κοιτώντας με ίσια.
Ο αϊτός φτερούγισε δυνατά κι αφού έκανε ένα γύρο ξαναμίλησε.
"Η ΑΕΚ είναι ιδέα και αι ιδέαι δεν αποθνήσκουσι" είπε πάλι το δεξί κεφάλι.
"Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι θα πάρεις νταμπλ" είπε και τ'αριστερό.
Τότε ακούστηκε ένα πουφ κι ο αϊτός εξαφανίστηκε. Εγώ όμως κύλησα σε μια ονειρική προεπισκόπηση εικόνων που απ'ότι κατάλαβα ήταν από το μέλλον της ομάδας. Ξύπνησα καταϊδρωμένος και πήρα κοφτές αναπνοές.
"Όνειρο ήταν" είπα χαμηλόφωνα.
Η γυναίκα μου γύρισε προς το μέρος μου και μισάνοιξε τα μάτια.
"Πω πω κλανίδι βρε χριστιανέ μου, δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Μην ξαναφάς κρεμμύδι στις δώδεκα τη νύχτα".
Τη γυναίκα μου την έχω σήκω πάνω-κάτσε κάτω αλλά είπα να δώσω τόπο στην οργή.
"Αν ξανακλάσεις να πας στον καναπέ" πρόσθεσε τότε αυτή.
Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι. Ήμουν έτοιμος να εκραγώ όταν είδα την παντόφλα της σε σημείο που την έφτανε με το χέρι, οπότε προτίμησα να απαξιώσω απάντησης και βυθίστηκα στις σκέψεις για το όνειρο. Τότε ήταν που ένιωσα κάτι να με γαργαλά στον δεξί μου καρπό. Ξαχούλεψα στο ημίφως και έφερα μπροστά στα μυωπικά μου μάτια αυτό που με γαργαλούσε. Ήταν ένα χρυσαφί πούπουλο! Δεν ήταν λερωμένο με πίσσες άρα δεν ήταν από αυτά που μας άλλειψε η Άντερλεχτ. Δεν είχα δει λοιπόν όνειρο. Ήταν όραμα! Είχα οραματιστεί το μέλλον της ομάδας!
Οφείλω να αποκαλύψω το όραμά μου στις χιλιάδες φιλάθλων-αναγνωστών μου για να αναπτερωθεί το ηθικό τους.

Η ομάδα θα σωθεί! Θα τη σώσει η εκκλησία!
Πρόεδρος θα αναλάβει ο γνωστός για τα κιτρινόμαυρα αισθήματά του, μακαριότατος Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο κύριος με τα μαύρα, έτσι; Ο κύριος αριστερά θα είναι του Γραφείου Τύπου.

Τις μετοχές θα αγοράσει το Πατριαρχείο και η οικονομική διαχείριση θα δοθεί στον ηγούμενο Ωχαμάνιο της μονής Βαλτοπαιδίμου. Το γήπεδο θα χτιστεί άμεσα στο προαύλιο της Μητρόπολης Αθηνών και θα έχει χωρητικότητα 60.000 καθήμενων, 10.000 ορθίων και 38 ψαλτάδων. Θα έχει δυο καμπαναριά μ'εξηνταδυό καμπάνες που θα σημαίνουν χαρούμενα τις νίκες της ομάδας ή θα χτυπούν πένθιμα στις ήττες. Ο ιστορικός χώρος της Νέας Φιλαδέλφειας θα αξιοποιηθεί για τη δημιουργία Ακαδημίας Παπαγκολτζήδων. Οι απόφοιτοι της ακαδημίας θα επανδρώσουν σταδιακά τις ποδοσφαιρικές ομάδες της ΑΕΚ. Όσοι κόβονται από τις ακαδημίες θα στέλνονται για προσευχή και εξομολόγηση σε απομακρυσμένες μονές.
Προπονητής της πρώτης ομάδας θα χειροτονηθεί η Ελένη Λουκά με βοηθό προπονητή τη θαυματουργή εικόνα του αγίου Ευστοχίου.

Τεχνικός διευθυντής θα γίνει ο ηγούμενος Εφραίμ και επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ ο Ιάκωβος Γιοσάκης.

Η ομάδα θα συνεργαστεί με τον γνωστό μάνατζερ και τραγουδιστή πάτερ-Τζιμηπανούσιο αλλά και στις ανερχόμενες ποδοσφαιρικά χώρες των Νήσων Βανουάτου και Παπούα-Νέα Γουϊνέα. Ο πάτερ-Τζιμηπανούσιος θα συνθέσει και το νέο ύμνο της ΑΕΚ που θα ψάλλεται πριν, μετά και κατά τη διάρκεια των αγώνων, προκαλώντας αισθήματα μακαριότητας στους οπαδούς και ταπεινοφροσύνης στους αντιπάλους.

Πρόθεση της νέας διοίκησης θα είναι η κατάργηση του συνδέσμου Original 21 και η αντικατάστασή του από νέο σύνδεσμο υπό τίτλο: "Γνήσιον Κατηχητικόν Πρόσχωμεν".

Σωθήκαμε σας λέω, σωθήκαμε!

ΑΕΚ, ενότητα και άλλα παραμύθια

Ποια είναι η αρετή που εκτιμούν και επικαλούνται οι απανταχού ΑΕΚτζήδες;

Ποια;
Η Ενότητα φυσικά.

Δεν ξέρω, αν δεν ήταν αυτό το "Ένωση" στον τίτλο ίσως να μην είχαμε τέτοια φαγούρα με την ενότητα. Από την άλλη όταν έχεις για σύμβολο έναν αετό δικέφαλο με το ένα κεφάλι να κοιτά από τη μία και το άλλο από την άλλη, σα νά'χουν κόψει μεταξύ τους την καλημέρα, πως νά'ναι ενωμένοι οι φίλαθλοι της ομάδας;

Πως ορίζεται όμως η ενότητα στις τάξεις των οπαδών μιας ομάδας; Είναι δυνατόν να ταυτίζονται οι απόψεις ενός μεγάλου και ετερόκλητου πληθυσμού που αποτελούν οι οπαδοί; Είναι δυνατόν να έχουν όλοι τις ίδιες αντιλήψεις για τη ζωή, τον αθλητισμό; Να έχουν κοινό αξιακό σύστημα; Ασφαλώς όχι.

Πως γίνεται κανείς ΑΕΚτζής; Λίγο πολύ όπως γίνονται και οι οπαδοί των υπολοίπων συλλόγων:
α. Ακολουθεί την οικογενειακή παράδοση. Κάποιος γονιός/αδερφός/θείος/μπατζανάκης αναλαμβάνει τον προσηλυτισμό του παιδιού, το παίρνει στο γήπεδο, του αγοράζει καλούδια με στάμπες της ομάδας κλπ.

β. Ακολουθεί το παράδειγμα του κοινωνικού του περίγυρου. Στο σχολείο, στις παρέες.

γ. Ακολουθεί το νικητή. Ο σύλλογος που μαζεύει τη δόξα της κατάκτησης τίτλων έλκει τους νεοφώτιστους οπαδούς πολύ ισχυρότερα από τους άλλους συλλόγους.

Υπάρχουν ασφαλώς και άλλες παράμετροι που καθορίζουν το οπαδικό φρόνημα. Κάποιος που έλκει από γενιές μεταναστών, ακόμα περισσότερο Πολιτών είναι λογικό να συγκινηθεί από την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ. Όπως και κάποιος που γαλουχήθηκε με ελληνοχριστιανικές βυζαντινολογίες (γι'αυτό ίσως υπάρχουν στις τάξεις των οπαδών της ΑΕΚ αρκετοί εθνικιστές). Αλλά και κάποιος που αντιπαθεί την αλαζονεία των "εγώ-να-παίρνω-το-πρωτάθλημα-κι-οι-άλλοι-να-πα-να-γαμηθούν" ή ακόμα και κάποιος που είχε προβλήματα με τον γαύρο-νταή του σχολείου.

Είναι λοιπόν πολλές και ποικίλες οι αιτίες που κάνουν κάποιο ΑΕΚτζή. Δεν υπάρχει κάποιο μαγικό φρονηματικό ομογενόμετρο που ελέγχει τη συμβατότητα κάθε αναφυόμενου οπαδού με μια κεντρική ΑΕΚτζήδικη Ιδέα.

Η μεγάλη μάζα των οπαδών δυσκολεύεται να το αποδεχτεί αυτό. Κάπου δικαιολογείται αφού για ποικίλους -άλλους- λόγους η αγάπη του οπαδού για την ομάδα του έχει ενίοτε εκτυφλωτικές ιδιότητες. Έτσι πολλοί ταυτίζουν το δικό τους αίσθημα με την ΑΕΚτζήδικη Ιδέα. Ένας δογματισμός τελικά άνευ δόγματος. Σίγουρο πάντως είναι πως η ανάγκη του καθενός να ανήκει σε μια αυστηρά περιχαρακωμένη ολότητα είναι ισχυρή.

Στην ΑΕΚ η περιούσια ενότητα "υποφέρει" για κάμποσους λόγους ακόμα. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Το ίδιο και η αίσθηση μονιμότητας της δεύτερης, τρίτης ή και τέταρτης θέσης στους πίνακες βαθμολογίας. Ο μέσος οπαδός έχει ανάγκη να ανήκει σ'ένα σύνολο, όχι όμως ένα σύνολο που γνωρίζει διαρκώς ήττες. Το αδίκως απωλεσθέν πρωτάθλημα του 2008 ήταν ένα βαρύ ηθικό χτύπημα γι'αυτή την κατηγορία οπαδών. Η ΑΕΚ γνώρισε για τελευταία φορά μέρες ακμής κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90. Η ακμή συνδέθηκε μοιραία με τον τεχνικό των επιτυχιών, τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς κι ο οπαδικός έρωτας στο πρόσωπό του μεταστράφηκε σε μίσος όταν οι μόνιμες διοικητικές αναταραχές τον οδήγησαν στο μισητό αντίπαλο. Οι πιο "ερωτευμένοι" οπαδοί, θιασώτες ενός επαγγελματικού ποδοσφαίρου μεν με ερασιτεχνική αθωότητα δε (κυνηγώντας χίμαιρες), δεν μπόρεσαν ποτέ να συγχωρήσουν την "προδοσία". Έκτοτε στο πρόσωπο του Μπάγιεβιτς εκφράστηκε ο "διχασμός" που προβληματίζει τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως "ενωτικούς" οπαδούς, τους "υπεράνω προσώπων" δηλαδή. Δεν πρόκειται για τίποτα άλλο ωστόσο παρά για τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνουν διαφορετικοί άνθρωποι (έστω και οπαδοί της ίδιας ομάδας) το ρόλο μιας ισχυρής προσωπικότητας όπως ο Μπάγιεβιτς. Άλλοι βλέπουν σ'αυτόν έναν "προδότη", διανθίζοντας το μίσος τους με μικροαστικά φοβικά σύνδρομα και επίφαση ηθικολογίας, άλλοι βλέπουν έναν άνθρωπο με ισχυρό αξιακό υπόβαθρο κι άλλοι απλώς ένα σχεδόν απρόσωπο παράγοντα "διχασμού". Φυσικό είναι, ο καθένας τελικά κρίνει (και) εξ'ιδίων τα αλλότρια.

Αντίστοιχος "διχασμός" υπάρχει και αναφορικά με τους εκάστοτε ιδιοκτήτες της ΠΑΕ. Άλλοι δεν διστάζουν να ζητιανεύουν παρεμβάσεις λευκών πριγκήπων, άλλοι θεωρούν εαυτόν αυτόκλητο αλλά νομιμοποιημένο ελεγκτή των οικονομικών μιας ΠΑΕ, άλλοι οραματίζονται επερχόμενες δόξες ακόμα κι αν πρόκειται να τις φέρουν λογής λογής λαθρέμποροι, θαλασσοπνίχτες ή νονοί της νύχτας.

Η "ενότητα" λοιπόν δεν είναι παρά μια φαινάκη. Ο καθένας έχει τις δικές του αξίες ή βαφτίζει τα κενά του ως αξίες. Όλοι επιθυμούμε να βλέπουμε την ομάδα που αγαπάμε να έχει επιτυχίες, μέχρι εκεί όμως φτάνει η όποια ενότητα.

Μια δυο σκέψεις μετά την τοποθέτηση Αδαμίδη

Ξεκάθαρα πλέον το μπαλάκι είναι σ'εμάς. Το "εμείς" είναι βέβαια πολύ σχετικός όρος, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν βλέπουμε όλοι την ΑΕΚ με τον ίδιο τρόπο. Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως νομέα της ιδέας της ΑΕΚ. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό (δυστυχώς κατ' εμέ) άρα είμαστε όλοι πελάτες της ΠΑΕ. Μακάρι να ήταν ερασιτεχνικό και να έπαιζαν οι ποδοσφαιριστές στην ομάδα ως ΑΕΚτζήδες κι όχι ως μισθωτοί που δεν γουστάρουν απαραίτητα τον εργοδότη τους. Ρεαλιστικά πάντως σέβομαι το ότι κάποιοι μέτοχοι βάζουν τα λεφτά τους και θεωρώ γελοίες τις εισαγγελικού χαρακτήρα αναφορές σε "κλέφτες" "αμέτοχους" κλπ. Εμείς πληρώνουμε εισιτήριο γιατί αγαπάμε την ομάδα και θέλουμε να τη βλέπουμε -όχι απαραίτητα για το θέαμα. Δεν είμαστε ιδιοκτήτες. Δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε ή να απαιτούμε από κάποιον να επενδύει. Στο κάτω κάτω προτιμώ να συνεισφέρω όσο μπορώ για να πάρω ο ίδιος μετοχές παρά να ελπίζω στην είσοδο θεσμικών ιδιοκτητών νυχτομάγαζων, θαλασσοπνιχτών και λαθρεμπόρων, ακόμα κι αν μας κάνουν Μπαρτσελόνα. But, that's me. 
Δεν εντυπωσιάστηκα από τα καραγκιοζιλίκια του τελικού κυπέλου, τα έχουμε ξαναδεί έστω και σε μικρότερη κλίμακα. Οι οργανωμένοι είναι κι αυτοί συχνά ετερόκλητοι. Σίγουρα υπάρχουν μέσα σ'αυτούς άτομα με καλές προθέσεις. Κυρίως όμως υπάρχουν ανεγκέφαλοι χούλιγκανς με δολοφονικά ένστικτα. Όταν είναι ήσυχοι θαυμάζουμε τον "υπέροχο λαό της ΑΕΚ" κι όταν μπουκάρουν κλαίμε υποκριτικά για τις "μερικές δεκάδες τσόγλανους". Ασφαλώς καμία σχέση δεν έχουν με αντιεξουσιαστές, αυτοί που τους βαφτίζουν έτσι δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλούν. Αν θέλετε την άποψή μου οι χούλιγκανς δεν απομονώνονται. Πως να απομονώσεις κάποιον που δεν θα είχε πρόβλημα να σε σουβλίσει με κανα σουγιαδάκι με δωδεκάποντη λάμα; Δυστυχώς μόνο η αστυνόμευση μπορεί να τους αναχαιτίσει και ασφαλώς όχι οι αναφορές σε "ρουφιάνο Ντέμη". Ή η διάλυση των συνδέσμων, έστω κι αν μαζί με τα ξερά καούν και μερικά χλωρά. Τέλος πάντων, δεν νομίζω πως το γιουρούσι στον τελικό εμπόδισε τον κόσμο να έρθει την Κυριακή. Σιγά πια μην είμαστε τόσο μυξοπαρθένες. Εγώ πήγα, μόνος μου κιόλας, στην 11 για πρώτη φορά αφού το εισιτήριό της είχε 20€. Επειδή θα ήταν σίγουρα η τελευταία φορά για φέτος που θα έβλεπα την ομάδα. Φυσικά δεν καταλογίζω απολύτως τίποτα στους χαρακτηριζόμενους ως "καναπεδάτους", έτσι νιώθουν έτσι κάνουν. Ίσως στο κάτω κάτω να μη διαθέτουν το εικοσάρικο βρε αδερφέ.
Η τιμωρία ήταν δικαιότατη και καλά θα κάνουμε να το ομολογήσουμε, απαιτώντας μόνο να εφαρμόζεται στο μέλλον για όλους με το ίδιο μέτρο. Κι αυτό διότι οι 2 αγωνιστικές στον Ατρόμητο είναι υπερβολικά σκληρές. Όσοι θέλουν να κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους και να λένε πως διοργανώτρια ήταν η ΕΠΟ κι όχι η ΑΕΚ ας συνεχίσουν να διαμαρτύρονται. Αυτοί που μπούκαραν δεν ήταν υπάλληλοι της ΕΠΟ.
Πολύ γουστάρω που δεν ανακαλεί ο Δώνης. Κι απορώ γιατί τον έχουν στη μπούκα τόσοι πολλοί ΑΕΚτζήδες.

Ο Χιμένεθ και οι περί αποχωρήσεώς του φήμες

Πολύς λόγος γίνεται για το αν θα μείνει ή θα φύγει ο Χιμένεθ, μετά τις φήμες που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες. Γεγονός είναι πως οι φήμες στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της χώρας είναι συνήθως υποβολιμαίες ή έστω ανεύθυνες. Οι δημοσιογράφοι κάπως πρέπει να ζήσουν και δεν διστάζουν να ανακινούν θέματα ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο Χιμένεθ ήρθε σε μια δύσκολη χρονικά στιγμή, μετά από συνεχόμενα απογοητευτικά αποτελέσματα που κλόνισαν τις προσδοκίες για βελτίωση της ομάδας, τέτοιες τουλάχιστον είχαμε μετά το καλοκαίρι. Σαν πρόσωπο άγνωστο στο ελληνικό κοινό αλλά με αξιόλογη προϋπηρεσία στον πάγκο της Σεβίλλης ένωσε σε κάποιο βαθμό τον διχασμένο οπαδικό κόσμο της ΑΕΚ. Ήρθε πάντως γνωρίζοντας την κατάσταση στην ομάδα, δεν μπορεί κανείς να πει πως του παρουσίασαν μια κατάσταση ειδυλλιακότερη αυτής που βρήκε. Τέτοια τουλάχιστον πληροφόρηση έχουμε ως οπαδοί αν και ξανατονίζω πως τίποτα απολύτως δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο από αυτά που σερβίρουν ή διαρρέουν οι δημοσιογράφοι. Θεωρώ ότι η διοίκηση έπραξε καλά με την επιλογή του ακριβώς επειδή θα ήταν πρόσωπο που θα τερμάτιζε την οπαδική διχόνοια στο πρόσωπο του προπονητή. Πιστεύω πάντως πως μετά από το εύλογο χρονικό διάστημα που πέρασε από την πρόσληψή του προκύπτουν κάποια αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα:
1. Η ομάδα δεν έχει καθόλου βελτιωθεί στο ποδόσφαιρο που παίζει. Αντιθέτως έχει υποστεί πρωτοφανείς ήττες κι έχει παρουσιάσει εικόνα χειρότερη κι απ' την περσινή. Επιπλέον έχει θέσει τον πήχυ των αρνητικών στατιστικών ρεκόρ σε νέο -χαμηλότερο- επίπεδο.
2. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, ιδίως οι αμυντικοί είναι ως μονάδες μάλλον λιγότερο ικανοί από αυτούς του ΠΑΟ και του ΟΣΦΠ, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί το ότι έχουμε την τρίτη χειρότερη σε παθητικό άμυνα της κατηγορίας.
3. Με εντυπωσιάζει  πολλές φορές -και τη ζηλεύω- η εικόνα ομάδων τις οποίες αντιμετωπίζουμε. Ασφαλώς ήταν εντυπωσιακή η απόδοση του ΠΑΟ στο 2-3, αλλά ακόμα και "μικρότερες" ομάδες δείχνουν στον αγωνιστικό χώρο πολύ μεγαλύτερη συνοχή και πειθαρχία στην τακτική απ' ότι η ΑΕΚ. Ιδίως δε απέναντί μας!
4. Οι ποδοσφαιριστές κατά τις διαρροές είναι απλήρωτοι, πράγμα που θα εξηγούσε σε σημαντικό βαθμό την έλλειψη διάθεσης να παίξουν. Παρ'όλα αυτά εγώ προσωπικά θεωρώ πως προσπαθούν, τρέχουν και πιέζουν περισσότερο απ' ότι το έκαναν επί Μπάγιεβιτς.
5. Η κοινή λογική λέει πως ένας προπονητής δεν μπορεί να κριθεί για το έργο του παρά μετά το πέρας ενός πλήρους κύκλου, από την προετοιμασία μέχρι και το τέλος της σεζόν. Δυσκολεύομαι πάντως να δεχτώ πως δεν μπορεί να διαφανεί κάποια (μη πρόσκαιρη) βελτίωση σε περίπτωση που η ομάδα αναληφθεί από προπονητή σε ενδιάμεσο στάδιο, έστω και σε επιμέρους στοιχεία. Η αποπομπή του Φερέρ (με την οποία ήμουν κάθετα αντίθετος) και η αντικατάστασή του από τον Κωστένογλου αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
6. Ο Χιμένεθ έχει κατ'εξακολούθηση προβεί σε δηλώσεις του τύπου"και γι αυτό χειροκροτώ την προσπάθεια των παικτών μας ακόμη κι αν χάνουμε. Δεν ήταν αυτοί υπεύθυνοι για την προετοιμασία που έχουν κάνει, προκειμένου να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε τρεις διοργανώσεις", "από το Δεκέμβρη η ομάδα θα στρώσει", "πρέπει να παίξουμε επί ενενήντα λεπτά με μεγάλη ένταση και από την δική μου πλευρά δεν πρόκειται να δικαιολογηθώ, ούτε να αρχίσω να λέω για φυσική κατάσταση και για τραυματισμούς" δείχνει μια κάποια ανακολουθία. Θεωρώ πως ο προπονητής πρέπει να είναι φειδωλός στα λόγια του. Το αν αναλαμβάνει πάντως τις ευθύνες του σε επίπεδο δηλώσεων με αφήνει τελείως αδιάφορο.

Δεν πιστεύω πάντως πως η αποχώρηση του Χιμένεθ έχει να προσφέρει λύσεις στην ΑΕΚ. Ασφαλώς το βασικό πρόβλημα της ομάδας είναι οικονομικό και δυστυχώς άλυτο. Δεν πιστεύω πως η αντικατάσταση του Χιμένεθ με άλλον προπονητή θα σώσει τίποτα άλλο πέραν των προσχημάτων. Και το χειρότερο είναι πως -όπως αποδείχτηκε με το Δώνη- δεν πρόκειται επ'ουδενί να δοθεί πίστωση χρόνου σε οποιοδήποτε έλληνα προπονητή, είτε στον Τσιώλη, είτε στον Μουρινιόπουλο. Δεν πρόκειται πάντως να κλάψω κιόλας αν ο Χιμένεθ αποχωρήσει.

Γι'αυτό η μπάλα είναι η πιο δημοφιλής πόρνη

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται ούτε στο χόλυγουντ!
Ήμουν χτες, αν και με ίωση, στη 13. Είχα απ'την αρχή κακό προαίσθημα για τον αγώνα, ακόμα και μετά το 1-0 φοβόμουν πως ο ΠΑΟ τελικά θα κερδίσει. Αμέσως μετά το 1-1 τα γόνατα των ποδοσφαιριστών μας κόπηκαν αλλά η αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟ ήταν πολύ καλός δημιουργικά. Πραγματικά θαύμασα τον τρόπο που άλλαζαν τη μπάλα οι παίχτες του, την άριστη κυκλοφορία, την ταχύτητα και την τρίπλα του Λέτο και κυρίως αυτό το μεγάλο ποδοσφαιριστή που απορώ πως είναι δυνατόν να παίζει μπάλα στην Ελλάδα, τον Σισέ. Η δική μας άμυνα ήταν για τα πανηγύρια και μόνο με "ηρωϊκές" προσπάθειες κοβόταν η μπάλα. Εννοείται πως η πρόκριση οφείλεται πρώτα και κύρια στον Σάχα ο οποίος, σε αντίθεση με τον κακόμοιρο Καρνέζη, ήταν καταπληκτικός. Πολύ απλά, αν δεν είχε αυτός την απόδοση που είχε σήμερα θα μιλούσαμε για μια ιστορική συντριβή, αμέσως μετά μάλιστα αυτής από τον Ολυμπιακό Βόλου.

Τι σου είναι όμως το γαμημένο το ποδόσφαιρο!
Ποιο άλλο άθλημα μπορεί να προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις; Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα βραθήκαμε από την κόλαση στον παράδεισο και οι παναθηναϊκοί έκαναν αυτοστιγμί την ανάποδη διαδρομή. Σ' ένα ματς που δεν το αξίζαμε, δεν παίξαμε ποδόσφαιρο της προκοπής, μόνο γιόμες και κόντρα γιόμες στα τελευταία 20 λεπτά. Κι όμως ήρθε αυτό το απίστευτο γκολ του 97 και μισό.
Μεγάλη χάρη δεν μας έκανε μόνο ο Καρνέζης αλλά και ο Φερέιρα. Με τις δυο αλλαγές του ουσιαστικά μας επέτρεψε να διεκδικήσουμε χώρο στο γήπεδο. Εκεί που δεν μπορούσαμε καλά καλά να περάσουμε τη σέντρα, εκεί που δεν αλλάζαμε τρίτη πάσα, πέρασε μέσα δύο αμυντικά χαφ κόντρα σε μια ομάδα που δεν έπαιζε με τη μπάλα κάτω αλλά με σέντρες από όπου νά'ναι. Ο ΠΑΟ γύρισε πίσω και αρχίσαμε τις γιόμες. Ο θεός, απ' ότι ξέρω, δεν πολυγουστάρει το ποδόσφαιρο αλλά χτες βράδυ έριξε μια ματιά στο στάδιο και τό'κανε την κατάλληλη στιγμή.

Αν δεν βελτιωθεί άμεσα η ομάδα θα χρειαστούμε και νέες θεϊκές ματιές. Με τέτοια απόδοση δεν πάει πουθενά, ούτε τον ΠΑΟΚ θα μπορέσει να κοντράρει με αξιώσεις, ούτε ίσως στον πιθανό τελικό τον Ολυμπιακό Βόλου ή τον Ατρόμητο. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βελτιώνεται αλλά ελπίζω να αποδειχτώ γκρινιάρης και άμπαλος.
Επ'αυτού παρακαλώ θερμά τον κύριο Χιμένεθ να κάνει ότι ανθρωπίνως είναι δυνατόν γιατί η υγεία του μέσου ΑΕΚτζή έχει αρχίσει να τραμπαλίζει. Ιδίως η πνευματική!
Πάντως μετά από τέτοιο σοκ η ίωση πέρασε!

Θα επιζήσουμε

Ας αξιοποιήσουμε το προχθεσινό χαστούκι σε κάτι δημιουργικό. Να σταματήσουμε επιτέλους να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Είμαστε μεγάλα παιδιά, έχουμε περάσει δυσκολίες, είμαστε πια έμπειροι. Έτυχε να γίνουμε ΑΕΚτζήδες κι όχι κάτι άλλο, ζυμωθήκαμε μέσα σε κρίσεις, σε διχόνοιες, σε περιόδους παρακμής και ενίοτε σε εις βάρος μας αδικίες. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο κι αν η ιστορία της ομάδας μας έχει όντως πολλές ευτυχισμένες στιγμές, κατακτήσεις τίτλων, ευρωπαϊκές επιτυχίες, καλό ποδόσφαιρο, η παρατεταμένη κρίση που περνά η ομάδα τα τελευταία χρόνια τη μικραίνει καθώς, πως να το κάνουμε, το μέγεθος μιας ομάδας είναι το προοδευτικό ισοζύγιο της αγωνιστικής της παρουσίας. Η αγάπη στην ομάδα όμως είναι ένα μυστήριο πράγμα. Για κάποιον αδιευκρίνιστο και μυστηριώδη λόγο οι κρίσεις την φουντώνουν αντί να την παγώνουν. Από μια σκοπιά ορθολογιστική μου φαίνονται ανόητα τα λόγια μου αυτά, κι όμως έτσι τα αισθάνομαι. Ένιωσα προχθές στο γήπεδο σαν ένα αγαπημένο πρόσωπο να με προσέβαλε κατάμουτρα, κι όμως τίποτα δεν άλλαξε ως προς το πως το βλέπω. Αποδέχομαι την ήττα στα πλαίσια του παιχνιδιού, πόσο μάλλον όταν είναι πέρα για πέρα δίκαιη. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι κι όμως δεν παύει να καλύπτει την ανάγκη μας να μένουμε νέοι. Ίσως και γι'αυτό οι νεότεροι είναι πιο αυστηροί απέναντι στις απογοητεύσεις.
Ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα;
Η ομάδα μας δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει για πολλούς λόγους. Σημαντικότερος είναι ο οικονομικός. Μετά έρχεται η δικαιολογημένη σε σημαντικό βαθμό απώλεια της εμπιστοσύνης των φιλάλθων στα πρόσωπα που κρατούν τις τύχες της. Τα πράγματα που χωρίζουν ουσιαστικά τους οπαδούς της. Η λησμονιά μιας αυτοπεποίθησης που αναπτύσσεται μέσα από τις επιτυχίες. Η ενδυνάμωση των αντιπάλων της, ιδίως του ΟΣΦΠ, μέσα από τη διαρκή συμμετοχή στο Champions League, γεγονός που προσδίδει χρήμα και κυρίως αίγλη. Η ψαλίδα ανοίγει και δεν μπορούμε παρά να το συνειδητοποιήσουμε.
Υπάρχουν πολλές πληροφορίες στις οποίες ένας απλός φίλαθλος δεν έχει πρόσβαση. Μπορούμε να εικάζουμε για τις προθέσεις των ιδιοκτητών, το αν και κατά πόσο υπήρξαν λαθροχειρίες, το αν και κατά πόσο το παιχνίδι είναι καθαρό ή αν υποκρύπτονται άνομες συναλλαγές πίσω από τα μυστήρια αποτελέσματα. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αλλά κι αν ακόμα είμασταν δύσκολα θα μπορούσαμε να πράξουμε κάτι που να προσφέρει αποτέλεσμα.
Η σημερινή ιδιοκτησία δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις των οπαδών αλλά δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Οι μελισσανήδηδες κι οι κοζώνηδες είναι για τους αφελείς, τέτοιους βέβαια έχουμε μπόλικους. Στα πλαίσια του financial fair play μπαίνουμε από το 2013 σε μια λεωφόρο χωρίς παράδρομους. Ακόμα κι αν τότε υπάρξουν οι κροίσσοι που θ'αποφασίσουν να μοιράσουν τα εκατομμύρια τους στην ομάδα, απλά δεν θα μπορούν. Η τελευταία κρίση μας πέτυχε στο χειρότερο χρονικά σημείο. Η ανοησία του Απόλλωνα Καλαμαριάς με τον Βάλνερ δεν μας στέρησε μόνο ένα πρωτάθλημα αλλά ίσως και την ίδια την επιβίωση.
Θεωρώ ότι υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι. Ο ένας είναι η πτώχευση. Η διάλυση της ΠΑΕ, η επανεκκίνηση από το μηδέν. Αυτός είναι δρόμος δύσβατος γιατί προϋποθέτει μαζική υποστήριξη της ομάδας και όχι παραίτηση στην απογοήτευση. Προϋποθέτει την πάταξη της -ενδημικής σ'εμάς- διχόνοιας και την μεταβίβαση των τυχών του συλλόγου στα χέρια των οπαδών. Ο άλλος είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας και η αποδοχή της διαχείρισης χαμηλών τόνων και πόρων που θα σημάνει με τη σειρά της μακρά περίοδο αγωνιστικής ύπαρξης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Κι ίσως κάποτε να το φέρει έτσι η τύχη ώστε να ξανάρθει το 1990. Στο κάτω κάτω όλες οι χούντες κάποτε πέφτουν.
Ας το δούμε απ'τη "θετική" σκοπιά. Οι αποτυχίες χτίζουν χαρακτήρα. Ο σύγχρονος ΑΕΚτζής μαθαίνει στα λίγα κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αργά η γρήγορα θα έρθουν πάλι τα πολλά, τίποτα δεν κρατά για πάντα. Ίσως τότε η μακρά νηστεία που ζούμε σήμερα να μας έχει διδάξει ότι το να είσαι ΑΕΚτζής σημαίνει ότι ξέρεις να κερδίζεις αλλά αποδέχεσαι και την ήττα κι ότι το ανάστημα που μετρά είναι πρωτίστως το ηθικό.

Βοήθειά μας

Πήρα σήμερα μαζί μου στο γήπεδο τον πιτσιρικά ενός κουμπάρου μου. Οικογένεια ολυμπιακών αλλά ο Γιαννάκης έγινε μυστηριωδώς ΑΕΚτζής. Πρώτος του αγώνας της ΑΕΚ, η απόλυτη καταστροφή.
Είναι δύσκολα τα πράγματα, έχω την εντύπωση πως μετά την τεσσάρα που είχαμε ρίξει στον ΟΣΦΠ προ τριετίας κάποιος μας καταράστηκε. Η ομάδα δεν είναι τόσο κακή όσο παρουσιάζεται, είμαι βέβαιος γι'αυτό. Πρώτη φορά σκέφτηκα σοβαρά μήπως όντως γίνεται χοντρός τζόγος με το στοίχημα.
Σε κάθε περίπτωση πέρασα ως πιτσιρικάς τη δεκαετία του ΄80, μια χαρά και τρεις στενοχώριες ήταν τότε. Δεν θα ξενερώσω ποτέ!

Η σημασία του να είναι κανείς κύριος

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαοφιλές άθλημα κι αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Εντάξει, τα κακά είναι λίγο-πολύ γνωστά, ο οπαδισμός συνήθως συνδέεται με τη βία κυρίως γιατί τα λούμπεν στρώματα δύσκολα μπορεί να βρουν ένα γόνιμο τρόπο να διοχετεύσουν αυτά που τους καταπιέζουν στον ευρύτερο κοινωνικό τους βίο. Κι όμως μέσα από το ίδιο το ποδόσφαιρο, από τα είδωλα που γεννιούνται πάνω στο χορτάρι βγαίνουν άνθρωποι που με τη στάση τους χτυπούν τη βία πολύ αποτελεσματικότερα απ' ότι ολοκληρος ο κρατικός μηχανισμός (μα τι λέω; αυτός πατρονάρει τη βία!).
Στο Νίκο Λυμπερόπουλο αναφέρομαι. Είναι ένας άνθρωπος με ανάστημα τέτοιο που ο τελευταίος χουλιγκάνος δεν μπορεί παρά να το σεβαστεί. Θαυμάζω τα αθλητικά "είδωλα" που θεοποιούνται μέσα στο ιλλουστρασιόν περιβάλλον της αθλητικής δημοσιογραφίας και παρ' όλα αυτά δεν ενδίδουν στις προεξοφλημένες επιταγές του ρόλου τους. Το να μην πουλάς οπαδηλίκι είναι αρετή, ακόμα κι αν είσαι οπαδός, ακόμα κι αν τελικά οι δημοσιογράφοι ανακαλύψουν ένα τρόπο να μεταφράσουν τη στάση σου σε οπαδική. Θαυμάζω τους ανθρώπους που τηρούν στάση αξιοπρέπειας, που δεν επιτρέπουν πολλά πολλά, που δεν αλλοτριώνονται για να τους λατρέψουν οι λαϊφστυλίστες. Ο Λυμπερόπουλος δεν το παίζει ΑΕΚάρας, όπως δεν το έπαιξε Παναθηναϊκάρας. Σέβεται τον οπαδό, γι'αυτό και το ένστικτο του οπαδού τον αναγκάζει να επιστρέψει τον σεβασμό. Θαυμάζω τους ποδοσφαιριστές που δεν κάνουν καλλιτεχνικές κωλοτούμπες -τουλάχιστο κατ'εξακολούθηση- προκειμένου να κερδίσουν το πέναλτι ή το φάουλ, το πρόσκαιρο κέρδος που όμως θίγει την αξιοπρέπειά τους.
Δεν είμαι μονόχρωμος. Αυτό πίστευα και πιστεύω και για άλλους ποδοσφαιριστές, "εχθρικών ομάδων". Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, είναι ένας απ'αυτούς. Τίμιος, ευθύς και αξιοπρεπής. Ποτέ δεν θυμάμαι να έκανε καραγκούνειο ή ακόμα και σαραβάκειο κολοτούμπα.
Κι ένας ακόμα. Πολλοί δηλαδή αλλά αυτός είναι επίκαιρος. Ο Τάσος Μητρόπουλος, ένας ποδοσφαιριστής που ταυτίζεται με τον Ολυμπιακό, που είχα πάθει σοκ (έκπληξης, όχι στενοχώριας) όταν είχε υπογράψει συμβόλαιο στην ΑΕΚ και που τίμησε την φανέλα με το παραπάνω. Και που έχοντας σήμερα πόστο στον ΟΣΦΠ προστάτεψε χτες του ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ από πλήθος χουλιγκάνων και πριν από λίγο καιρό δεν δέχτηκε να παριστάνει την κλαμμένη χήρα στα -όποια, δεν γνωρίζω- επεισόδια στη φυσούνα του ΟΑΚΑ στον αγώνα ΑΕΚ-ΟΣΦΠ.

Βγήκε ο διαχειριστικός, πρόσχωμεν

Α πα πα, 109 σελίδες, που για να τις διαβάσεις χρειάζονται 3 ώρες και για να τις αξιολογήσεις 3 βδομάδες. Είναι πάντως κάτι μαργαριτάρια τύπου VIRES DOO (σελ.99) που βγάζουν μάτι με τη μία. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ο κραυγαλέα λανθασμένος λογιστικός χειρισμός πλήθους κονδυλίων, πράγμα που δημιουργεί την εντύπωση πως -κοινώς- το λογιστήριο της ΠΑΕ ήταν για τα πανηγύρια, ωστόσο από την εμπειρία γνωρίζουμε ότι συνήθως τα λογιστήρια εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους και λειτουργούν ενίοτε ως τα εξιλαστήρια θύματα για τις συνέπειες των διοικητικών αποφάσεων.
Ίδωμεν, όρεξη νά'χει κανείς και να τα σκαλίσει με λεπτομέρεια.

Σκέφτομαι όμως το εξής. Ήδη καθ' όλο το χρονικό διάστημα αναμονής του διαχειριστικού ελέγχου υπήρξαν εκτεταμένες συζητήσεις για τις τυχόν ατασθαλίες που μπορεί να αποκαλυφτούν με την δημοσιοποίηση του ελέγχου. Ασφαλώς για όσες τυχόν ατασθαλίες προκύψουν, που απ' ότι φαίνεται ίσως κάποιες θα προκύψουν, θα διατυπωθεί από τους φιλάθλους η απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Για τους άθλιους κυβερνώντες των τελευταίων δεκαετιών, που στο κάτω-κάτω δεν διαχειρίστηκαν τα χρήματα μιας ιδιωτικής ΠΑΕ αλλά κατασπατάλησαν και κατέκλεψαν το δημόσιο χρήμα, πότε θα απαιτήσουμε την τιμωρία τους;

Αστέρας Τρίπολης-ΑΕΚ και τσιμπούρια στην οθόνη μου

Παρά την αρκετά καλή απόδοση της ομάδας δημιουργικά και παραγωγικά δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό του τύπου για την συνολική εικόνα. Η ΑΕΚ κυριάρχησε στο δεύτερο ημίχρονο, έπαιξε στρωτό και λογικό ποδόσφαιρο και ασφαλώς πρέπει να αναγνωρίσω ότι οι παίχτες προσπαθούν, πάει καιρός που έχω να δω στατική άμυνα με αναμονή του αντιπάλου χωρίς πίεση σε όλες τις γραμμές. Παρατήρησα πάντως και μια φοβική στάση του Αστέρα μετά το 0-1 και σκέφτομαι πως οι ομάδες που μέχρι τώρα δεν είχαν τέτοια στάση απέναντι στην ΑΕΚ, μας δημιούργησαν προβλήματα. Μεθαύριο δεν θα αντιμετωπίσουμε τον Καρέρα αλλά τον δαιμονισμένο Σισέ. Επιπλέον θα απουσιάζει ο Γεωργέας, ο Μανωλάς και -μάλλον- ο Καράμπελας, τα τρία τέταρτα δηλαδή της χτεσινής άμυνας. Νασούτι ή Δέλλας εναντίον Σισέ είναι μονομαχίες που με ψιλοφοβίζουν, κυρίως λόγω της ταχύτητας του τελευταίου.
Ο Σκόκο πήρε χτες κίτρινη κάρτα μετά από συνεχές μαρκάρισμα σε αντίπαλο που κατέληξε σε κλάδεμα. Έχω την εντύπωση πως το παιχνίδι του έχει γίνει πιο ορθολογικό, έχει αποκτήσει μια αμυντική διάσταση που πιστεύω πως είναι απαραίτητη, αποδεικνύεται αυτό νομίζω από τα κλεψίματα που τελευταία είναι περισσότερα. Ασφαλώς πολλοί οπαδοί θέλουν να βλέπουν τα τσαλιμάκια -κι εγώ το ίδιο- είμαι βέβαιος όμως ότι στο παιχνίδι της ΑΕΚ είναι πιο απαραίτητη από αυτά η ενεργητική άμυνα.
Πως θα είχε εξελιχθεί άραγε το χτεσινό παιχνίδι αν π.χ. είχε γίνει γκολ το σουτ του Λαδάκη; Είναι μια σκέψη που πάντα περνά από το μυαλό μου με την έννοια ότι η δόξα από την κατακραυγή απέχουν όσο τα τρία εκατοστά του "δοκάρι και μέσα" από το "δοκάρι και έξω". Γι'αυτό πάντα πηγή της αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας μου είναι περισσότερο η εμφάνιση και λιγότερο το αποτέλεσμα.

Τα τσιμπούρια είναι ακάρεα που χωρίζονται σε τρεις κυρίως οικογένειες: τις ιξωδίδες, τις αργασίδες και τις νουταλιελίδες. Όλα τα είδη ρέφονται με το αίμα των θυμάτων τους στο δέρμα των οποίων προσκολλώνται. Το γνωστότερο και ενοχλητικότερο είδος των τσιμπουριών είναι οι δημοσιογραφίδες. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τσιμπούρια που τρέφονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους μόνο τρεις φορές, οι δημοσιογραφίδες βγάζουν τον αδόξαστο στα θύματά τους αφού δεν ξεκολλούν με τίποτα. Το έχει πει ο άνθρωπος -ο Σισέ- δέκα φορές ότι για την ώρα παραμένει στον ΠΑΟ αλλά τα τσιμπούρια κάθε φορά, σε κάθε ευκαιρία του κάνουν την ίδια ερώτηση. Τα ίδια έκαναν παλιότερα και στον Σκόκο. Επιτέλους, τι άλλο πρέπει να δούμε για να καταλάβουμε ότι οι εννέα στις δέκα λέξεις που γράφουν οι δημοσιογράφοι είναι ψέμματα ή προέρχονται εκ παρθενογεννέσεως γεροντομπεμπέκας;

Διαχειριστικός έλεγχος της ΠΑΕ ΑΕΚ και οι λαγοί μέσα στο καπέλο

Περιμένουμε απ' ότι ακούγεται τη Δευτέρα το πόρισμα του διαχειριστικού ελέγχου για την ΠΑΕ ΑΕΚ. Τι είναι όμως τελικά ο διαχειριστικός έλεγχος;

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ο επενδυτής Χρυσοπούτσογλου και θέλεις να εξαγοράσεις την εταιρεία KASIDA ΑΕ του επιχειρηματία Ψωριαρέα. Επειδή δεν εμπιστεύεσαι τον Ψωριαρέα ζητάς από την εταιρεία ορκωτών ελεγκτών Hardavellas Ltd. να πραγματοποιήσει οικονομικό και διαχειριστικό έλεγχο στην KASIDA ΑΕ. Τι είδους έλεγχο λοιπόν θα κάνουν οι αστραπόγιαννοι της Hardavellas Ltd;
Όσον αφορά στον οικονομικό έλεγχο αυτό που θα κάνουν είναι να ελέγξουν την αξιοπιστία των οικονομικών καταστάσεων, αν και κατά πόσο είναι ειλικρινείς, δηλαδή αν οι δαπάνες είναι πραγματικές, αν υπάρχουν αποκρυβόμενα έσοδα, αν οι φόροι αποδίδονται κλπ.
Όσον αφορά στον διαχειριστικό έλεγχο θα ελέγξουν τις διαδικασίες και τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να λειτουργήσει η επιχείρηση στο αντικείμενο δραστηριότητάς της. Αν οι μέθοδοι δηλαδή ήταν επαρκείς, αν υπήρξαν παραλείψεις, αν η χρηματική διαχείριση ήταν χρηστή.

Δεδομένου ότι έχει προηγηθεί ο οικονομικός έλεγχος της ΠΑΕ ΑΕΚ δύσκολα μπορεί να αναδειχθεί κάποιο σκανδαλώδες ζήτημα που θα άπτεται εικονικών ή πλαστών στοιχείων, "ξεπλύματος" δηλαδή με τέτοιο τρόπο. Τι περιμένουμε λοιπόν να ακούσουμε; Πιθανόν ότι ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα σε επιλογές που αποδείχτηκαν λίγες ή ακόμα ότι δεν υπήρχαν μέθοδοι τέτοιες που να διασφαλίζουν την κεφαλαιακή επάρκεια και την τήρηση ικανών δεικτών βιωσιμότητας. Το σίγουρο -κατά τη γνώμη μου- είναι ότι αν γίναν ατασθαλίες αυτές δεν θα έγιναν με άπλωμα του χεριού στο ταμείο, αυτό θα ήταν αναμενόμενο σε μια προσωπική εταιρεία. Πιθανόν να έγιναν με τη διαδικασία υπερτιμολογήσεων ή αναθέσεων. Αν κάτι τέτοιο έγινε φαντάζομαι ότι θα φανεί στο διαχειριστικό έλεγχο. Σίγουρα όμως οι διαρρεόμενες πληροφορίες περί "σημείων και τεράτων" θα αποδειχτούν -ως συνήθως- δημοσιογραφικές αερολογίες. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο φαντάζομαι, καθώς δεν μπορώ να διανοηθώ ότι οι μέτοχοι που από τη μία έβαζαν χρήμα στην ΠΑΕ το έπαιρναν πίσω με παράνομες και επικίνδυνες -γι'αυτούς- μεθόδους (αλλιώς γιατί να το έβαζαν από την αρχή;), όπως δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε καμιά ανάγκη να βγάλει χρήμα με τέτοιο τρόπο. Αν είχε κάποια ανάγκη αυτή πιστεύω ότι ήταν να κερδίσει τη δόξα που θεωρούσε ότι του αναλογούσε. Το αν είμαι αφελής πάντως δύσκολα θα το δείξει η ιστορία γιατί πάντα υπάρχουν τρόποι να κρύβονται οι λοβιτούρες, τουλάχιστον από το πόπολο, όπως άλλωστε υπάρχουν τρόποι να διαρρέονται πληροφορίες για ανύπαρκτα σκάνδαλα.

Ο Χαρδαβέλλας και οι πετρελαιοπηγές κάτω από τη Νέα Φιλαδέλφεια!

Χτες το βράδυ ο "εμπειρότατος και καταξιωμένος" κατά τα λεγόμενα δημοσιογράφου ΑΕΚτζήδικου σάϊτ Χαρδαβέλλας ασχολήθηκε με τα καυτά ζητήματα της ΑΕΚ. Ο άνθρωπος είναι βέβαια ο βεζύρης της trash tv οπότε αντίστοιχης αξίας ήταν η εκπομπή του, αυτή όμως ζητά ο λαός....
Άντεξα δέκα λεπτά να παρακολουθώ, είχε μεγάλη πλάκα όταν έσκιζε τα ρούχα του για τους 15 προπονητές που αναφέρονται στο προσάρτημα του ισολογισμού του 2009. Χτυπιόταν για το μέγα σκάνδαλο σαν να μην ήταν "εμπειρότατος και καταξιωμένος" που θά'πρεπε να γνωρίζει ότι υπάρχουν 6 ομάδες (Juniors, παμπαίδες, παίδες, έφηβοι, U17 και U20) πέραν των επαγγελματιών και της δεύτερης ομάδας κι ότι εκτός των βασικών προπονητών υπάρχουν οι βοηθοί και οι προπονητές τερματοφυλάκων (καμιά 20αριά και πλέον θα έπρεπε να είναι!).
Το κρίσιμο ζήτημα στα περί ΑΕΚ είναι το καθεστώς financial fair play, δεν γνωρίζω αν έχει μπεί κανείς στον κόπο να το διαβάσει, είναι εδώ. Για πάμε στις σελίδες 14-21, δεν είναι αγγλικά για πυρηνικούς φυσικούς, ο καθείς μπορεί να τα καταλάβει: Συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την αδειοδότηση, μεταξύ αυτών για το στελεχικό δυναμικό, από τον προπονητή τερματοφυλάκων των παίδων μέχρι το λογιστή και την καφετζού. Πήξαμε στη σαχλαμάρα με τα εργατικά κόστη της ΠΑΕ, κι απ' την τσέπη μας να τα πληρώναμε δεν θα κάναμε έτσι. Υπάρχουν προδιαγραφές, τελεία και παύλα.
Το έγραψα και στο ΑΕΚ365, το ξαναλέω μπας κι ακούσει κανείς και ξαναγυρνώ στα αυγά μου γιατί μου ανεβαίνει η πίεση. Μετά την 1/1/2013 οι ποδοσφαιρικές εταιρείες που υπάγονται στην UEFA θα δικαιούνται να πραγματοποιούν τόσα έξοδα όσα έσοδα έχουν. Στην έννοια του εσόδου δεν περιλαμβάνονται οι χρηματοδοτήσεις πάσης φύσεως (δάνεια από μετόχους, αυξήσεις ΜΚ, τραπεζικά δάνεια κλπ.) αλλά μόνο αυτά που προέρχονται από την εμπορική δραστηριότητα της εταιρείας (εισιτήρια, έσοδα από συμμετοχή σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, διαφημίσεις, αποτελέσματα εκκαθάρισης πώλησης παικτών ως πάγια στοιχεία, royalties εμπορικών σημάτων κλπ.). Όποιες ποδοσφαιρικές εταιρείες δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις προδιαγραφές "UEFA Club Licensing and Financial Fair Play Regulations" θα παίρνουν τον πούλο από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήδη από την περίοδο 2013/14. Όποιος δεν τα καταλαβαίνει ας ρωτήσει οικονομολόγο (ανοίξαμε και σας περιμένουμε). Άρα αυτό που προέχει σήμερα είναι η προσπάθεια εξορθολογισμού των δαπανών, το συμμάζεμα του χρέους, και -αν είναι δυνατόν- η ανέγερση γηπέδου.