Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Μεθεόρτια διαδοχικών ρεκόρ

Για να δούμε..
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε την ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο της προκοπής;
Ποδόσφαιρο της προκοπής, έτσι; Όχι νά 'χει ένα καλό αποτέλεσμα. Θα πει, να βλέπεις αλλαγές της μπάλας γρήγορες και ουσιώδεις. Ανάπτυξη με ταχύτητα κι όχι μόνο σε δυο-τρεις αντεπιθέσεις σε όλο τον αγώνα.
Αλτσχάϊμερ έπαθα γαμώτο;
Προσέξτε, ας ξεχάσουμε τις τριάρες, τεσσάρες και εξάρες που τείνουν να καθιερωθούν (αλήθεια, Μανόλο, καμιά πεντάρα δεν έχει το πρόγραμμα;).
Ας σκεφτούμε ψύχραιμα και φιλαθλητικά.
Θυμάμαι τους αγώνες στο Τσάμπιονς Λιγκ επί Φερέρ. Θυμάμαι τον Φερέρ να χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον Χετεμάϊ, τον Παπασταθόπουλο και τον Τόζερ στο 1-1 με την Άντερλεχτ και την ομάδα να παίζει θαυμάσια. Πολύ καλή απόδοση είχε και στο 2-2 στο Βέλγιο αλλά ακόμα και στην ήττα με 3-1 από τη Λιλ. Δε μιλώ για τις νίκες εντός έδρας επί Λιλ και Μίλαν, είχαν και μια δόση τύχης, παρ'όλα αυτά η απόδοση ήταν πολύ καλή.
Πότε είδαμε έκτοτε καλό ποδόσφαιρο;
Δεν είδαμε. Τουλάχιστον όχι σε διάρκεια άνω του ενός αγώνα ανά δέκα.
Αυτό το χάλι που βλέπουμε τώρα, πάντως, δεν ξέρω αν το έχουμε ξαναδεί.
Deja vu είναι τώρα τούτο; Νομίζω πως τό'χω σκεφτεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Μπα, τέτοιο χάλι όχι. Πρώτη φορά σκέφτομαι πως η κατάληψη όποιας "ευρωπαϊκής" θέσης θα είναι μεγάλη επιτυχία.
Μου θυμίζει περίπου το σύστημα που παίζουμε με τους υπόλοιπους σαραντάρηδες στο 5Χ5, κάθε Πέμπτη που ξεμουδιάζουμε. Όποιος νά'ναι, όπου νά'ναι.
Α, παρεμπιπτόντως, ούτε εμείς έχουμε προπονητή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου