Για το γήπεδο της ΑΕΚ

Το γήπεδο που πρόκειται να ανεγερθεί στη θέση του Νίκος Γκούμας δεν είναι άσχημο. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν πως θα έφτιαχναν κανα κιτσαριό, από αυτά που γαργαλάνε αυτούς τους φιλάθλους που έχουν μπλέξει βυζάντια, μαρμαρωμένους βασιλιάδες, αγιασοφιές και κιτρινόμαυρους καντηλανάφτες με την αθλητική υπόσταση ενός σωματείου σαν την ΑΕΚ.
Ευτυχώς το μόνο που θα υποστούμε είναι το ιδρυτικό όνομα (Αγία του Θεού Σοφία!) και τους δίδυμους πυρσούς άνωθεν της κεντρικής θύρας. Δε βαριέσαι, αφού γλυτώσαμε τις πολεμίστρες, τα κανόνια και τις τάφρους με κροκοδείλους... Πάει καλά.
Θα προτιμούσα βέβαια να πηγαίνω σε γήπεδο που να λέγεται "Νίκος Γκούμας" παρά "Mimikos Chikens Arena" ή "Durex Stadium". Θα το καταπιώ κι αυτό.
Ποιος δεν θέλει να έχει η ΑΕΚ δικό της γήπεδο; Και μάλιστα ωραίο όπως αυτό της παρουσίασης;

Όμως άλλο γήπεδο κι άλλο καφετέρια / χρωματοπωλείο / οβελιστήριο / ταπητοκαθαριστήριο.
Από τα παραπάνω δεν υπάρχει έλλειψη. Από γήπεδα υπάρχει και μάλιστα μεγάλη. Η άθληση είναι δικαίωμα όλων και όχι μόνο των επαγγελματιών αθλητών. Δε σημαίνει βέβαια αυτό ότι ένα γήπεδο που θα κατασκευαστεί με ιδιωτική πρωτοβουλία (και προίκα είκοσι δημόσια εκατομμυριάκια, μην ξεχνιόμαστε) θα είναι ανοιχτό για να μπαίνω εγώ όποτε μου καυλώσει με τη φανέλα με το νούμερο 10 και να βαράω σουτάκια. Αν και δεν θα με χάλαγε καθόλου! Επιβάλλεται όμως να υπάρχει δυνατότητα παραχώρησης σε ερασιτεχνικά σωματεία ώστε να αξιοποιείται κάθε δυνατότητα άθλησης.
Αν οι επιχειρηματίες που χτίζουν γήπεδα και μεταμορφώνονται σε Μεσσίες (καθαρίζοντας με Άζαξ τις ευθύνες τους για τη σημερινή κατάντια της ομάδας και το φέσωμα τόσων και τόσων ανθρώπων) θέλουν ένα ιδιωτικό γήπεδο, να μην δεχτούν να πάρουν φράγκο από το δημόσιο. Λέμε τώρα!

Γι' αυτά και άλλα πολλά, η ανακοίνωση της Λαϊκής Επιτροπής Ν.Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας, εδώ.

ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΕΚ-ΖΟΜΠΙ

Μας αρέσει δε μας αρέσει, η ΑΕΚ πέφτει δίκαια. Να λείπουν οι αεκκωφαντικοί βασιβουζουκισμοί, όποιος έχει μάτια βλέπει. Μια ομάδα που δεν είχε την απαραίτητη θέληση, που δεν έφτυσε αίμα στους τελευταίους αγώνες για να σωθεί, δεν μπορεί να παραπονιέται.
Είμασταν στο γήπεδο και ενισχύσαμε την ομάδα μέχρι την ύστατη στιγμή. Βλέπαμε όμως ότι δεν μπορούσε. Δε λέω, κατά τη διάρκεια της σεζόν η ομάδα προσπάθησε σκληρά. Μαζί της κι εμείς. Πρώτη φορά έλειψα σε δύο μόλις εντός έδρας αγώνες. Δε γιουχάραμε, δε γκρινιάξαμε, πανηγυρίσαμε έξαλλα τα γκολ κόντρα σε Κέρκυρα, Πλατανιά και ΣΙΑ, λες και σκοράραμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως η ομάδα δεν τα κατάφερε. Το τι φταίει δεν είναι της ώρας. Τη στιγμή αυτή προέχουν άλλα ζητήματα.

Από τη Δευτέρα κι ύστερα το ένστικτο της επιβίωσης φοβάμαι ότι μας οδηγεί σε επικίνδυνα νερά. Όλο και περισσότεροι, με πρώτους διάφορους δημοσιογράφους, ισχυρίζονται ότι η ΑΕΚ είναι θύμα σκανδάλου και δεν πρέπει να πέσει. Αύριο εκδικάζεται η ένσταση της ομάδας για τη διακοπή του αγώνα.
Η ΑΕΚ όμως πρέπει να πέσει.
Για να είμαι ακριβής, δεν έχω επιχειρήματα για το λόγο που πρέπει η ΑΕΚ να πέσει.
Έχω όμως για τους λόγους που δεν πρέπει να μείνει στη Σούπερλίγκ.

Η ΑΕΚ δεν έπεισε πως άξιζε την παραμονή. Σε μια σειρά "τελικών" επιβίωσης απέδειξε ότι δεν ήταν βιώσιμη. Αντίθετα, άλλες ομάδες μάτωσαν στο γήπεδο. Ας μην πάμε πολύ μακρυά. Ας πάμε στον Πανθρακικό της Κυριακής ο οποίος πάλεψε πολύ περισσότερο από την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ ΠΑΕ δεν είναι βιώσιμη. Ωραία τα παραμύθια με πρίγκηπες και νεράϊδες, όμως η ΑΕΚ είναι καταδικασμένη να φυτοζωεί και να μετατρέπεται σε σάκο του μποξ για τους βιαστές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν εξετάζω αν η πτώση σε ερασιτεχνική κατηγορία είναι καλή λύση. Επί αυτού θέλω μόνο να σημειώσω ότι θα ήταν άδικο και ανήθικο να δεσμευτούν περιουσίες των υπαλλήλων-εκτελεστικών οργάνων της ΠΑΕ, όσο και το να απωλεστούν δουλευμένα προσωπικού και ποδοσφαιριστών για να μη θιγούν οι μέτοχοι.

Ο κύριος λόγος όμως είναι άλλος:
Διαβάζω για τη ζημία που θα υποστεί το ποδοσφαιρικό προϊόν από τον υποβιβασμό της ΑΕΚ. Διαβάζω για τις ζημιές που φοβάται η Νόβα και ο ΟΠΑΠ. Κι αναρωτιέμαι: Τι επιδιώκουμε; Να εκβιάσουμε; Να υποστηρίξουμε ότι είμαστε ντε φάκτο αβύθιστοι; Να διαχωρίσουμε την ομάδα μας από την πλέμπα των ομάδων που είναι υποβιβάσιμες; Τι είμαστε τελικά; Ένα κλειστό κλαμπ των συστημικών του ποδοσφαίρου αγκαλιά με ΟΣΦΠ, ΠΑΟ και ΠΑΟΚ; Συστημικοί θέλουμε να είμαστε; Υπάρχει όμως και το δίκιο που σε μια ομάδα σαν την ΑΕΚ δεν μπορεί παρά να είναι Σημαία. Κατά καιρούς έχουν υποβιβαστεί ομάδες οι οποίες υπέστησαν αβάσταχτες αδικίες. Θα μου πεις, η ΑΕΚ δεν υπέστη; Κι όχι αδικίες του κώλου σαν αυτή που προσπαθούν να μας πείσουν ότι μας έκανε ο Τριτσώνης, λες και δεν έγιναν έκτροπα, ή λες κι επειδή έγιναν κι αλλού πρέπει να γίνεται πάντα ότι καπνίσει του καθενός. Φαλτσοσφυρίγματα όμως, ακούσια και εκούσια δεν υπέστη; Κλοπές πρωταθλημάτων δεν υπέστη; Ακριβώς γι'αυτό η ΑΕΚ δεν είναι συστημική.
Κανείς δεν δικαιούται να τη μετατρέπει σε συστημικό δεκανίκι. Η πτώση της ΑΕΚ θα είναι εκκωφαντική κι ο κρότος της θα βλάψει τα σαθρά θεμέλια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου πολύ περισσότερο απ' ότι την ίδια την ομάδα.
Αντί να εκβιάζουμε με τις ζημιές που θα πάθει η Σουπερλίγκ από την πτώση της ΑΕΚ πρέπει να επενδύουμε στις ζημιές αυτές. Ίσως έτσι κάποτε να καθαρίσει ο κόπρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Γιατί αλλιώς θα μιλάμε για πλήρη μπασκετοποίηση του ποδοσφαίρου, με δύο μονομάχους δηλαδή και με την ΑΕΚ στο ρόλο του καρπαζοεισπράχτορα.

Ο δικέφαλος έχει τρυγήσει την αθανασία

Όταν ήμουν 15 ετών οι Δευτέρες μετά από ήττα της ΑΕΚ ήταν εφιαλτικές. Ακόμα χειρότερα τα πρωινά μετά από ευρωπαϊκές ήττες.
Τον εαυτό μου θυμήθηκα χτες βράδυ, βλέποντας δυο κλαμμένα πιτσιρίκια μέσα στον όγκο των ασυγκίνητων -γαλβανισμένων απ' τα πολλά χαστούκια- ΑΕΚτζήδων, τριαντάρηδων και πάνω, που αποχωρούσαν από το ΟΑΚΑ. Με μια έκφραση οι περισσότεροι σα να περίμεναν από καιρό το μοιραίο. Κι ας το ξορκίζαμε, κι ας λέγαμε "ΑΕΚ είναι, δεν πέφτει".

Ότι ακουμπά σε μνήμες της παιδικότητάς μας, αυτό συνήθως μας συγκινεί. Δημιουργεί μια αόρατη γέφυρα με το τότε που. Καιρό αναρωτιόμουνα: μα, σαράντα χρονώ άνθρωπος και να χτυπά η καρδιά μου ταμπούρλο απ' την αγωνία; Ναι, σαράντα χρονώ άνθρωπος, όπου νά'ναι σαρανταένα.

Πάντα θα χτυπά η καρδιά μου από αγωνία. Είτε στην Σουπερλίγκ, είτε στη Γ΄εθνική.
Η ΑΕΚ είναι ότι κοντινότερο στον έρωτα μετά τον ίδιο τον έρωτα. Χαλάλι της κι αυτή η βλαστήμια!

Παιχνίδια στην πλάτη της ΑΕΚ

Από τον Quick Glimse

Στο Νίκο Κωστένογλου

Μετά από μια χρονιά κατά την οποία δεν γνωρίζαμε πότε θα διαβάσουμε το πρωτοσέλιδο "Πτώχευσε η ΑΕΚ".
Μετά από μια χρονιά κατά την οποία οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έπαιζαν σχεδόν για χόμπυ, αφού το αν θα πληρωθούν ποτέ παρέμενε και παραμένει διακύβευμα καφετζούς.
Μετά από μια χρονιά κατά την οποία ο πτωχευμένος φίλαθλος δυσκολεύονταν ακόμα και να πληρώσει τον καφέ στην καφετέρια με τη Νόβα, πόσο μάλλον να σώσει την ομάδα.
Μετά από μια χρονιά σαν αυτή, που ολοκληρώθηκε αγωνιστικά χωρίς πολλές εκδορές, που το εισιτήριο για τους προκριματικούς του Τσάμπιονς Λιγκ χάθηκε για μισό βαθμό μυωπίας του επόπτη, που οι τριάρες-τεσσάρες-εξάρες της προηγούμενης τεχνικής ηγεσίας έμειναν παρακαταθήκη της θητείας της, ποιος ακριβώς είναι ο φταίχτης;

Μα φυσικά ο Νίκος Κωστένογλου. Για πολλούς λόγους.

Γιατί δεν πληρώνει τους παίκτες και την εφορία.
Γιατί είναι πολύ μειλίχιος για τα μάτσο γούστα των βασιβουζούκων των πάλαι ποτέ σκεπαστών.
Γιατί δε χαζογελάει στους δημοσιογράφους.
Γιατί δεν είναι ο Μουρίνιο κι ο Γκουαρντιόλα μαζί.
Γιατί δεν μετέτρεψε τους 16χρονους και 18χρονους πιτσιρικάδες σε Ρονάλντους μέσα σε κοτζάμ μισό έτος, πράγμα που με ευκολία έκαναν όλοι οι προηγούμενοι προπονητές της ΑΕΚ.
Γιατί (άκουσον άκουσον και σκίζω τα ιμάτιά μου) έκανε λανθασμένες αλλαγές.
Γιατί τόλμησε να κάνει αλλαγή στην αλλαγή.


Γιατί έτσι γουστάρουμε ρε αδερφέ.
Γουστάρουμε να πλερώνουμε αποζημιώσεις σε ισθπανούς και λοιπούθ λεβαντίνους (σάμπως απ' την τσέπη μας τις πλερώνουμε;).
Γουστάρουμε να βλέπουμε στη θέση του προπονητή την κόπια του πατρικού μας προτύπου, αυτού που μας ανέθρεψε "υπέροχο λαό της ΑΕΚ". Απ' αυτόν που τα κάνει λίμπα πριν από το μόνο τρόπαιο της ομάδας την τελευταία δεκαετία.
Δε γουστάρουμε ανθρώπους άλλου φυράματος από το δικό μας.

Αλλά, ευτυχώς για την ΑΕΚ, έχουν περάσει και δεθεί μαζί της πολλοί άνθρωποι με γενναιότητα και χαρακτήρα σαν το Νίκο Κωστένογλου. Για νά'χει να αποκαθηλώνει ο "υπέροχος λαός της ΑΕΚ", αν και εφόσον υπάρχει και αύριο ΑΕΚ.

Έρχονται οι τσέτηδες κοστουμαρισμένοι!

Η διαρροή σεναρίων περί ενδιαφερόμενης για επένδυση στην ΑΕΚ εταιρείας τουρκικών συμφερόντων δεν προσέφερε μέχρι τώρα τίποτα άλλο παρά μια καθαρή ματιά στον ψυχισμό του μέσου ΑΕΚτζή. Κατά συνέπεια στο μέσο οπαδό, το μέσο νεοέλληνα.
Σύσσωμος σχεδόν ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων τινάχτηκε με ιερή αγανάκτηση μπροστά στο ενδεχόμενο αυτό. Σα να σηκώθηκε αυτοπροσώπως ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής και να ξιφούλκησε κατά του φέροντος το ιερό λάβαρο της ΑΕΚ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του Ξεμαρμαρωμένου. Τα πράγματα όμως είναι απλά.
Πιθανότατα μια κολοσσιαία επενδυτική εταιρεία σαν την περιγραφόμενη ελάχιστα ενδιαφέρεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πιθανότατα η εφεύρεση ενός τέτοιου υποψήφιου επενδυτή είναι πολύτιμη, όπως ήδη αποδείχτηκε στα φόρουμς, για την επόμενη μέρα του "ναυαγίου" της.
"Κάλλιο οι 'αμέτοχοι' παρά οι τουρκαλάδες"
"Κάλλιο η τέταρτη εθνική παρά η Süper Lig"

Αυτά όσον αφορά στην ευπιστία και την ελαφρότητα του μέσου οπαδού. Όσον αφορά στα πταίσματα δηλαδή.
Γιατί πίσω από τα πταίσματα καραδοκεί η πνευματική σκοτοδίνη του σύγχρονου νεοέλληνα. Αγκαλιά με την άγνοια και την απαιδευσιά. Ότι κι αν πάθει, όσα κι αν κάνουν στην καμπούρα του, αυτός λικνίζεται μακάριος σε ανιστόρητα κλισέ και σαπουνόφουσκες περασμένων μεγαλείων.
Που να του γίνει κατανοητό πως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα;
Που να ξεκολλήσει απ' το ζελέ των επιλεκτικών και χαλκευμένων στιγμιοτύπων που συγκολλούνται στην αντίληψή του ως ιστορία του τόπου;
Που να κατανοήσει πως η συνάφεια Βυζαντίου και Ελλάδας είναι ένα κλάσμα αυτών που νομίζει;
Που να συλλάβει το επίπεδο της παρακμής του Βυζαντίου που οδήγησε στην πτώση του στους Οθωμανούς;
Που να χωρέσουν στη γκλάβα του οι αιτίες και οι υπεύθυνοι της καλλιέργειας "προαιώνιων εχθρών του έθνους";
Που να αναγνωρίσει τους ηθικούς αυτουργούς του ξεριζωμού των ελλήνων της Μικρασίας και της Πόλης;
Που να φανταστεί τις συνθήκες που αντιμετώπισε η προσφυγιά εγκαθιστάμενη στον ελλαδικό χώρο;
Που να μάθει πως η εχθρότητα με την οποία υποδέχτηκαν οι γηγενείς έλληνες τους πρόσφυγες ήταν πολλαπλάσια αυτής που αντιμετώπιζαν από τους τούρκους στην Ιωνία;
Που να καταλάβει πως ένας πτωχευμένος πνευματικά λαός χρειάζεται να απαγκιστρωθεί από τα ψευδοϊστορικά του βαρίδια αντί να παραχαράσσει παραδόσεις;

"Η ΑΕΚ είναι ιδέα" λένε πολλοί. Συνήθως αυτοί που το λένε δεν έχουν ιδέα τι ιδέα είναι η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αντιπροσωπεύει τον σπόρο που κουβάλησαν οι πρόσφυγες από τα χώματα της Ιωνίας, της Αιολίδας, της Πόλης. Το σπόρο της αναγέννησης και της προόδου, της ικανότητας του ανθρώπου να ξεπερνά ακόμα και τα ψηλότερα εμπόδια προκειμένου να πάει μπροστά. Καμία σχέση δεν έχει με εθνικιστικές αναθυμιάσεις και μισανθρωπικά στερεότυπα. Καμία σχέση δεν έχει με την υποκρισία όσων φοβούνται να πέσουν στα χέρια των τούρκων αλλά όχι των αράβων, των κινέζων, των αμερικάνων ή των τατζίκων.
Ωστόσο μιλάμε για ΠΑΕ και ποδόσφαιρο. Και είναι γνωστό πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.

Handegg!

Θέλω να χάνει ο Ολυμπιακός!

Το σαβουάρ φερ του φιλαθλητισμού πρεσβεύει την υποστήριξη κάθε ελληνικής ομάδας όταν αυτή αγωνίζεται απέναντι σε αλλοεθνή αντίπαλο. Όταν, λέει, ο αντίπαλος περνά τα σύνορα αμέσως καθίσταται εκπρόσωπος της χώρας, τουτέστιν οφείλεις μέσα στα πλαίσια της εθνικώς νοούμενης αλληλεγγύης να επιθυμήσεις τη νίκη του, έστω κι αν εντός της επικράτειας επιθυμείς το παλούκωμα των ποδοσφαιριστών/ μπασκετμπολιστών/πινγκπονγκιστών του στην πλατεία Συντάγματος/Αριστοτέλους/Σαράφη. Πολλοί φίλαθλοι, έμπνεοι των εθνικών ιδανικών, συμμερίζονται την άποψη και αντιστρέφουν τους πόλους των συναισθημάτων τους. Εγώ πάλι όχι. Είτε μάλιστα ο εγχώριος "εχθρός" επανδρώνεται με 11 Τανζανούς, Ινδούς, Πολωνούς και Μπουρκιναφασιανούς, είτε από 11 τσολιάδες απ' την Ανδραβίδα. Είμαι κακός άνθρωπος, χαίρομαι με τη στενοχώρια των αλλόθρησκων ανεξάρτητα της εθνικής τους σύνθεσης. Ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, θρησκευτικά καθόλου. Μέχρι εδώ όμως οι κακίες.
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε -προς μεγάλη μου ικανοποίηση- να χάνει με 2-0 πολύ νωρίς χτες. Μετά όμως -προς μεγάλη μου απογοήτευση- συνήλθε αμέσως και απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Έδειξε τσαγανό και τακτική ωριμότητα σπάνια για "ελληνική" ομάδα. Σχεδόν εν τέλει αδικήθηκε από το τελικό 2-1.
Συμπέρασμα: Μπορεί να είμαι κακός αλλά δεν είμαι τυφλός.

Ευτυχώς που δεν μας πολιορκούν τίποτα εβγενόπουλα

Μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία που ζώνει την ομάδα μας υπάρχει κι ένα θετικό στοιχείο. Καλά, όταν λέω θετικό μην πάει ο νους σας σε κάτι άξιο λόγου. Ας πούμε πως το λέω μέσα στο πλαίσιο της απελπισίας του μαθητή που συλλαμβάνεται να μιλά την ώρα του μαθήματος και δεν βρίσκει κάτι άλλο να πει παρά ένα: "Μα κύριε, μιλούσε κι ο Γιαννάκης".
Σκεφτείτε λοιπόν, μέσα σ'όλα όσα συμβαίνουν, να είχαμε κι ένα εβγενόπουλο να παριστάνει τον ιππότη Μπικικίνη καβάλα σ'άσπρο άλογο. Έχουμε βέβαια έναν αντίστοιχο, τον ιππότη Ψιψίνη, αυτός όμως τουλάχιστον δηλώνει απρόθυμος να διασώσει την πριγκηπέσσα μας, έστω κι αν οι οπαδοί του τον ονειρεύονται να σκαρφαλώνει στην Αγιασοφιά τραβώντας τους ξανθόμαυρους βοστρύχους. Ο ιππότης Μπικικίνης όμως, ο εραστής της Τριφυλλένιας, μοιράζει καθημερινώς μπιλιέτα με σαλιαρές καντάδες, εκτοξεύει φέϊγ-βολάν-ραβασάκια και κονταροχτυπιέται με το νόμιμο σύζυγο της Τριφυλλένιας. Δηλώνει πως ο τελευταίος παραμελεί την αγαπημένη του αλλά αυτός, ο ιππότης Μπικικίνης δηλαδή, θα τη σώσει και θα την κάνει βασίλισσα. Αρκεί ο νόμιμος σύζυγος να αποδεχτεί τους όρους του. Κι όταν ο νόμιμος σύζυγος τους αποδέχεται, ο ιππότης Μπικικίνης βάζει νέους ή κάνει τον βαρήκοο. Είναι δύσκολο φαίνεται να αντιληφθεί πως άλλο ο "ιππότης της ελεεινής μορφής" κι άλλο ο ελεεινός σκέτο. Το σπορ πάντως του μεγαλομετοχίζειν άνευ φράγκου είναι δημοφιλέστατο μεταξύ των ελλήνων παραγόντων.

Βαρυθήμαντεθ δηλώθειθ Χιμένεθ

Σήμερα το πρωί, αμέσως μετά την κατανάλωση ομελέτας με μπέϊκον, κρεμμύδι και ισπανικό πιπέρι, ο προπονητής της ομάδας Μανουέλ Τριάρεθ Τεθθάρεθ Εκθάρεθ Πουν'Οιπεντάρεθ δήλωσε σιβυλικά:

Ορίθτε; Έκθι χρόνια χωρίθ πεντάρα; Δείκθτε λίγη υπομονή και μην κθεχνάτε πωθ δεν διάλεκθα εγώ τουθ παίχτεθ.