Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Προκήρυξη Χασογκόλη

Η μπάλα είναι κομμάτι της κουλτούρας μας. Από μικρά παιδιά κλωτσάμε μπάλες, μπαλάκια, κουτιά αναψυκτικών, πέτρες, ότι τέλος πάντων βρίσκεται σε απόσταση βολής. Θυμάμαι κάποτε ότι παίζαμε πάνω σε μαρμάρινη εξέδρα στην πλατεία με καπάκια μπύρας αντί για μπάλα και μαρμάρινες εσοχές για τέρματα. Εδώ που τα λέμε περισσότερο στο χόκεϋ έφερνε παρά στο ποδόσφαιρο. Οι μπάλες έτσι κι αλλιώς ήταν τότε είδος ακριβό, τα "χόρτα", ήτοι οι μπάλλες της κατώτατης ποιοτικής υποστάθμης κοστίζαν σχεδόν μια πλήρη μπάζα από κάλαντα. Όλο και κάποιο χόρτο πάντως κλωτσούσαμε, όλο και κάποιο γόνατο ήταν καταγδαρμένο από τους διαθέσιμους αγωνιστικούς χώρους. Ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι μια από τις υπάρχουσες αγωνιστικές επιφάνειες ήταν ένα βοτσαλωτό προαύλιο εκκλησίας! Τώρα που το ξαναματασκέφτομαι έπαιζα μπάλα σε αυλή εκκλησίας περιστοιχισμένος από σημαίες δικεφάλων αετών. Ε, πως να μη γίνω ΑΕΚτζής;
Η μπάλα είναι κομμάτι της κουλτούρας μας, ως παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουμε ενεργητικά. Μα επειδή από μικρά παιδιά μαθαίνουμε ότι οφείλουμε να έχουμε οπαδική προτίμηση σταδιακά η χαρά του παιχνιδιού υποκαθίσταται από τον οπαδισμό. Όχι βέβαια ότι δεν έχει την πλάκα του και το οπαδηλίκι, εξαρτάται βέβαια από το πόσο σοβαρά το παίρνει κανείς και τι εσωτερικά κενά τελικά καλύπτει. Γιατί τα αλληλοπειράγματα ετεροδόξων οπαδών έχουν γούστο, καθόλου όμως γούστο δεν έχει η επιρροή του οπαδισμού σε αυτούς για τους οποίους το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ παραπάνω από παιχνίδι και διασκέδαση. Όλοι θέλουμε να κερδίζουμε, σ' ένα διαρκή ανταγωνισμό αναλύονται οι περισσότερες παράμετροι της ζωής μας. Το ίδιο το παιχνίδι είναι εργαλείο κοινωνικοποίησης αλλά και χειραφέτησης των παιδιών, τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες επιδιώκοντας ταυτόχρονα την προσωπική διάκριση. Κι όταν πια η προσωπική διάκριση παύει να είναι εφικτός στόχος μένει η έμμεση "διάκριση" μέσω της ομάδας.
Τέλος πάντων, πολύ το βάρυνα με θεωρίες. Σ' αυτό το μπλογκ θα παραθέτω τις απόψεις μου κυρίως σε ζητήματα ποδοσφαιρικής ΑΕΚ με την παντιέρα την ψυχραιμία και ελπίδα σ' ένα λιθαράκι σταθερότητας στη σεισμοπαθή τάξη των ΑΕΚτζήδων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου