Χασογκόλης αυτοβιογραφούμενος

Ο Χασογκόλης είναι ένας οικογενειάρχης που πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα 40. Δουλεύει πολλές ώρες μπροστά στο pc του (και χαζεύει ακόμα περισσότερες). Είναι λοιπόν ένας πολύ καθώς πρέπει κύριος, όλοι όμως οι καθώς πρέπει κύριοι κάπου έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Ο Χασογκόλης την έχει πολύ λερωμένη αλλά αυτά είναι άλλου μπλογκ ευαγγέλιο. Ας κρατήσουμε για την ώρα το γεγονός ότι ο Χασογκόλης είναι ΑΕΚτζής. Κανείς βέβαια δεν είναι τέλειος, ο Χασογκόλης έτσι κι αλλιώς απέχει από την τελειότητα όσο απέχει το ΟΑΚΑ από τη Νέα Φιλαδέλφεια με κουτσό. Είναι πάντως ένα μυστήριο το πως έγινε ΑΕΚτζής ο Χασογκόλης. Γεννήθηκε με πολύ ίκτερο (αυτό μπορεί να επηρέασε τα οπαδικά του φρονήματα) και μεγάλωσε σε νησί. Η οικογένειά του πάντως ήταν ανέκαθεν παγερά αδιάφορη περί ποδοσφαιρικών, οι δε παιδικοί του φίλοι όλοι πρασινοκόκκινοι. Ο ίδιος είχε μεγάλο ταλέντο στη μπάλα και οι φίλοι του τον ζήλευαν, γι' αυτό όταν δεν τον έδιωχναν με τις κλωτσιές τον έβαζαν τερματοφύλακα. Έτσι απέκτησε οικειότητα με τα γκολ αφού έτρωγε αμέτρητα. Το μόνο που θυμάται από την ΑΕΚ των παιδικών του χρόνων είναι μια φάση με τον Κώττη (ήμαρτον, κι ο ίδιος απορεί, πως διάολο το θυμάται το όνομα;) να χάνει μεγάλη ευκαιρία να σκοράρει απέναντι σε αγνώστων στοιχείων τερματοφύλακα. Όλα αυτά φυσικά σε ασπρόμαυρη τηλεόραση και μάλιστα δημοσίας χρήσης. Θυμάται επίσης την ομάδα του να παραδέρνει μεταξή 4ης και 9ης θέσης καθ' όλη τη δεκαετία του '80 και τον ίδιο να γίνεται στόχος ανηλεών πειραγμάτων από τους ετερόδοξους φίλους του. Ο Χασογκόλης έχει μεγάλη αγάπη στην ΑΕΚ, τού 'χουν μείνει τα μισά μαλλιά κι αυτός ακόμα εκεί, παρατάει κυριακάτικα γυναίκα και παιδιά για να τρέξει στο γήπεδο και συνήθως γυρνά πίσω σαν τη βρεγμένη γάτα. Η γυναίκα του όμως τον συγχωρεί γιατί είναι κι αυτή ΑΕΚτζού, τόσο φανατική που ούτε το χρώμα της στολής δεν ξέρει.
Ο Χασογκόλης είναι ψύχραιμος άνθρωπος αλλά και αισιόδοξος. Κάθε χρονιά περιμένει το τραίνο του τίτλου αλλά όλο και κάποιος @%&#$ πάει και πειράζει τις τροχιές. Ο Χασογκόλης όμως εκεί. Έχει κολλήσει το αφτί του στο σίδερο και καρτερεί ν' ακούσει το τραίνο που έρχεται. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα έρθει!